இன்றைய பூக்கள் உனக்காகத்தான் பூத்தன

இன்றைய பூக்கள்

வா !

இன்றைய பூக்கள் உனக்காகத்தான் பூத்தன.

இரவெல்லாம் தூங்காமல் காத்திருந்து

                  உனக்காகத்தான் பூத்தன.

பார்வையில் பாரதம் படிப்பவளே.

வா !

உன்னெஞ்சில் நடக்கும் குருக்ஷேத்திரங்களை

எனக்கும் படித்துக் காட்டு......

என் பேச்சில் குளிர்ந்து போகின்றவளே !

என் மூச்சிலோ எரிந்து விடுவாய் !

மீண்டும் உன்னை உயிர்ப்பிக்க

          எனக்குத் தான் தெரியும்.

நிலையாத இந்த பூமியில்,

நீயும் நானும் சாஸ்வதம்.

வா!

உன்னை இதயத்தில் இருந்து எறிந்துவிட

                யத்தனித்த போதேல்லாம்,

நான் எறிய முடிந்தது

         என் இதயத்தைத் தான் !

மடிதனில் முகம் புதைத்தால் ..

மறுபிறவிகள் கண்ணில் தெரியும்.

எனக்கும் உனக்குமில்லாதது யாருக்குத் தான்?

வா !

இன்றைய பூக்கள் உனக்காகத்தான் பூத்தன

நான்கூட...

உனக்காகத் தான் பிறந்தேன்.

என் மகன்

மலரைப் படைத்த கையோடு

உன்னையும் வடித்து

மானுடம் கண்டிடா இன்பத்தை

நீயாக அமைத்த இறைவன்,

என்னிடம் ஒரு வார்த்தை

சொல்லியிருந்தால்...

என் சபலமும் இச்சையும்

உன்னை உருவாக்க

ஒப்பியிருப்பேனா??

தவிப்பு

இவ்விருண்ட காட்டினில்

நான் தேடியலைவது உன்னைத்தான்.

இவ்வழியே சின்னச் சின்ன

                கவிதைத் தடங்கள்.

எங்கிருக்கிறாய் இனியவளே?

கண்ணம்மா

ஆவியதிர அழைக்கின்றேனே.....

            கேட்கவில்லையா?

தனிமை உன்னை அச்சுறுத்த வில்லையா?

இந்த முட்களும் கற்களும்,

      புதர்களும்  வேர்களும்

உன்னை வருத்த வில்லையா?

கண்ணீர்மல்க எங்கு நிற்கிறாய்

                    என்னுயிரே?

இங்கு தான் எங்கேயோ இருக்கிறாய்...

இவ்வழியே தொடர்பற்ற

                  சின்னச் சின்ன

                     கவிதைத் தடங்கள்

பிரசாதம்

உள்ளங்கை குவித்து பெற்ற

உத்தரணி தீர்த்தம்

பருகுமுன்,

விரலிடுக்கில் வழிந்து

வாய்க்கு மிஞ்சாமல்

வாசமாய் நாசிக்கு மட்டும்.......

நினைவுக்கே எஞ்சிய

நம் காதலைப் போல.......

(இவை என் கவிதைப் பரணிலிருந்து மீள் பதிவாய்)