வலைச்சரத்தில் ஒரு குயிலிறகு -2

ஒரு கதை 

ஒரு காட்டுக்குள்ளே ஓடுற ஒரு நதியின் கரையில், ஒரு ஆலமரம் இருந்திச்சாம். அந்த மரத்துல ஒரு குருவி கூடு கட்டிக்கிட்டு சந்தோஷமா திரிஞ்சுகிட்டிருந்ததாம். அப்பப்போ ஓய்வு எடுக்க அந்த மரத்துக்கு ஒரு பருந்தும் வந்து உட்காரும். அவையிரண்டும் ரொம்பவே சினேகமாயிடிச்சாம் .

அந்த மரத்துக்கு கொஞ்சம் பக்கத்துலேயே ஒரு முனிவரோட குடிசை இருந்தது. ஒரு நாள் முனிவர் வெளிய போயிருந்தப்போ திடீரென குடிசைக்குள்ள இருந்த விளக்கை பூனை தள்ளிவிட நெருப்பு பிடிச்சிக்கிட்டு குடிசை எரிய ஆரம்பிச்சது. எரியிற குடிசையைப் பார்த்த குருவி, தீயை அணைக்கணுமேன்னு பரபரத்தது. விர்ருன்னு பறந்து போய் நதியில முழுகி, குடிசைக்கு மேலாக வந்து, தன் இறக்கைகளை படபடன்னு உதறிச்சாம். அதுலேருந்து பத்து பன்னிரண்டு சொட்டுத்தண்ணி, ஏரியிற தீ மேல விழுந்தது. இப்படியா நதியில முழுகறதும், குடிசைமேல வந்து இறக்கையை உதறுவதுமாய் குருவி அலைஞ்சுகிட்டு இருந்தது.

இதையெல்லாம் பார்த்தபடி மரக்கிளையிலே மூக்கை தேச்சுக்கிட்டிருந்த பருந்து, குருவிய திட்டிச்சாம். “முட்டாளே! நீயே இத்தனூண்டு இருக்கே. உன் இறக்கையோ இன்னமும் சின்னது.. அது எவ்வளவு துளி தண்ணி கொள்ளும்? நீ எவ்வளவு தண்ணியை முங்கி எடுக்கிறது?எப்போ தீயை அணைக்கிறது? பேசாம இப்படி வந்து உக்காரு.. தீயை அணைக்கிறானாம் தீய.. “

குருவி மூச்சிரைக்க பதில் சொன்னதாம்,”அண்ணா!  என்னோட சின்ன இறக்கைளை வச்சுக்கிட்டு தீயை அணைக்கமுடியாதுன்னு எனக்கும் தெரியும்.  ஆனாலும், நானிருக்கிற இடத்திலே நிகழும் பிரச்னையை பார்த்துகிட்டு என்னால சும்மா இருக்க இயலாது. நம்மால் இயன்றதை செய்வது அல்லவா தர்மம்? அது மட்டுமில்லே! இந்தக் காட்டில் நம்மைப் போல் சிறியதும் பெரியதுமாய் ஆயிரக்கணக்காய் பறவைகள் இருக்கு. அவையெல்லாம் என் முயற்சியைப் பார்த்து’இந்தப் பொடியனே செய்யும் பொது நாமும் தீயணைக்க ஏதும் செய்தாலென்ன’ என்று உற்சாகமாகி சேர்ந்து முயன்றால் தீயை அணைக்கவும் கூடும். வாங்கண்ணெ !, வந்து ஒரு முங்கு முங்குங்க’ண்ணு கூப்பிட்டதாம்.  

மக்களே! மற்றவர்கள் வந்து நம்மை ஊக்கப்படுத்தணும்னு காத்திருக்காதீங்க. சுயஊக்கமே மேலானது. உங்களைப் பார்த்து பத்து பேருக்கு உற்சாகம் பிறக்கணும். இந்த சுயஊக்கத்திற்கு சின்னவன் பெரியவன் என்றோ, பதவியோ பொருட்டே இல்லைங்க..

இந்த வாழ்க்கை ரொம்பவே அழகானதுங்க. சரிங்களா?

ஒரு கவிதை 

பிரசாதம்

உள்ளங்கை குவித்து பெற்ற

உத்தரணி தீர்த்தம்

பருகுமுன்,

விரலிடுக்கில் வழிந்து

வாய்க்கு மிஞ்சாமல்

வாசமாய் நாசிக்கு மட்டும்.......

நினைவுக்கே எஞ்சிய

நம் காதலைப் போல.......

ஒரு ஜோக் 

ஞொய்யாஞ்சி ஒரு வினாவிடை நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டார்.

குவிஸ் மாஸ்டர் ஒரு பறவையின் கால்கள் மட்டும் இருந்த படத்தைக் காட்டி, அது என்ன பறவை என்று கண்டுபிடிக்க சொன்னார்.

ஞொய்யாஞ்சி பதில் தெரியாமல் ஞே என்று விழித்தார்.

குவிஸ் மாஸ்டர்: 'இது கூட தெரியலே! உன் பேரென்ன?'

ஞொய்யாஞ்சி: 'ஹூம் .. நீயே கண்டுபிடிச்சுக்கோ' என்றார் தன் கால்களை குவிஸ் மாஸ்டருக்கு காட்டியபடி.

 இன்று நான் ரசித்த பதிவர்கள் 


கோகுலத்தில் சூரியன் 

'சந்தோஷத்துலயே பெரிய சந்தோஷம்.,அடுத்தவங்கள சந்தோஷப்படுத்தி பார்க்கிறது தான்..!' என்று பேனர் கட்டி புன்னகை விற்கும் வெங்கட், சேலத்தை சேர்ந்தவர்.  கலகலப்பான இவரின் சின்னசின்ன பதிவுகள் இயல்பான நகைச்சுவை விருந்து.அண்மைய சில பதிவுகளைப் பார்த்தீர்களானால் ஒரு பத்து வயசு உங்களுக்கு குறையும். அதுக்கு நான் கேரண்டி. 




R கோபி   இந்த கும்பகோணத்து கோபியை அண்மையில் தான் பிடித்தேன். பரந்த ரசனை இவருக்கு. ஆர்.சூடாமணியின் கதைகள் பற்றிய பதிவினை ரசித்தேன். பேனா பற்றிய இவரின் தற்போதைய பதிவும் , விமலாதித்த மாமல்லன் கதை பற்றிய பதிவின் அலசலும் எழுத்தின் நறுவீசும் .. படித்து பாருங்கள்.


என் வார்த்தை.. என் குரல்.. என் முகம் 


'என் உணவு கனவு பானம் கவிதை' எனும் வருணனுக்கு சிக்கலின்றி கவிதை சொல்ல இயல்கிறது. சொல்சிக்கனமும் காட்சிப்படுத்துதலும் இயலாயிருக்கிறது இந்த இளைஞருக்கு.. வாழ்த்துக்கள். 


மனசு   தேவக்கோட்டையைச் சேர்ந்த செ.குமாரின் வலைப்பூ. மண்வாசம் மணக்கும் இவரின் கதைகள் பலவும் படித்ததுண்டு. கவனிக்கப் பட வேண்டிய பதிவர் 


கோவை to  டில்லி  கோவை மாநகரைச் சேர்ந்த ஆதி வெங்கட்டின் வலைப்பூ. எளிமையான தமிழில் சமையல் குறிப்பிலிருந்து, பயணம் வரை நன்கு தாளிக்கிறார்.  ஒரு குட்டி தேவதையின் தாயான இவர், கதைகளும், தன் நோக்கில் சம்பவங்களையும் நிறைய எழுதவேண்டும் என்பது என் ஆவல். இவரால் அது முடியும். 


இன்றைக்கு இவ்வளவுதாங்க. அதான் இன்னமும் ஐந்து நாளிருக்கே! 
சந்திப்போமா நாளை?