ஒரு சிகிச்சையின் ராகம்

அண்மையில் அறுவை சிகிச்சைக்காய் மருத்துவமனையில் நானிருந்தபோது, வலைப்பூவிலும்,மின்னஞ்சலிலும்,அலைபேசியிலும் விரைவில் நலம்பெற வாழ்த்திய அத்துணை அன்பு நெஞ்சங்களுக்கும் என் நன்றியும் அன்பும்...

‘நலந்தானா?’ என்று உலகத்து சோகமெல்லாம் முகத்தில் தாங்கி துடிக்கும் பத்மினியைப் பார்த்து, உதடுகள் துடிக்க கண்கள்கசிய உணர்ச்சிக்குவியலாவாரே நடிகர் திலகம் சிவாஜி.......
நானும் அவர் போலானேன்.

எனக்கு அறுவைசிகிச்சையான உடற்பகுதி அப்படி ஒன்றும் பெருமையாய் சொல்லிக் கொள்ளக் கூடிய இடம் இல்லை.

‘பிராஸ்டேட் என்லார்ஜ்மெண்டு’க்காக அறுவைசிகிச்சை நடந்தது. கடந்த சிலமாதங்களாகவே ‘மூச்சா’ போவது பெரிய வேதனையாக இருந்தது. போனாமோவந்தோமா  என்றில்லாமல், கொஞ்சம்கொஞ்சமாக மீண்டும்மீண்டும் போகவேண்டியிருக்கும்.

அண்மைக்காலமாய், அதிகாரிகளுக்கு ஒரு செஷன் ஒன்றரை மணி நேரம் எடுத்தபின்  பரபரப்பாய் டாய்லெட்டுக்கு ஓடுவேன். வகுப்பு முடிந்தவுடன் வழக்கமாய் சந்தேகம் கேட்கவோ, சிலாகிக்கவோ சூழ்ந்து கொள்ளும் அதிகாரிகளைப் பார்த்து ‘முட்டிக்கிச்சுடா, நான் வழியவிடுமுன்னர் வழியைவிடு’ என்று கத்தவேண்டும் போலிருக்கும்.

டாக்டர் அறிவுரையின்படி,ஹைதராபாதில் அறுவைசிகிச்சை செய்து கொண்டேன். ஆபரேஷன் ஆனவுடன் தனியறையில் விட்டார்கள்.இரண்டு நாள் டிரிப்ஸ் மட்டும்தான். வலி பின்னியெடுத்தது.... இப்போதும் பின்னுகிறது.. இன்னமும் ஒரு வாரம் பின்னுமாம்.. பின்னட்டும்...

என் தங்கமணியோ ஆடிப்போய்விட்டாள்.. இரண்டாம் நாள் சாப்பிடலாம் என்றார்கள். பூமாதிரி இட்டிலியை ஊட்டிவிட்டாள். எனக்கோ வெட்கமும், காதலும் ஒரேநேரம் முட்டிக் கொண்டது. சீச்சீ.. இதுவுமா முட்டிக்கணும்...

சின்னதாய்க் கண்ணடித்தவாறே,”எப்போ எனக்கு கடைசீயாய் ஊட்டிவிட்டே சொல்லேன்!”

“சாப்பிடும் போது பேசினா புரையேறும்” என்று பதிலாய் அவள் சொன்னாலும், அவள் பார்வையோ ‘வாயிலேயே ஒண்ணு போட்டேன்னா’ என்பது போலிருந்தது. அதற்குப்பின் பானிபூரிக்காரன் முதலில் கொடுத்ததை விழுங்குமுன்பே அடுத்தபூரியை கையில் திணிப்பானே அந்த மாதிரியில்லே மீதி இட்லியை வேகமாய்த் வாயில் திணித்தாள்?

என்னுடைய நெருங்கிய நண்பனிடமிருந்து அலைபேசி அழைப்பு.

“இப்போ எப்படி இருக்கே?”

“ரொம்ப வலிக்குதுடா!”

சிரித்தான்... “காலேஜில ‘இன்பவலி’ன்னு ஒரு கவிதை எழுதினே   தெரியுமா?”

“நானே மறந்து போனதையெல்லாம் இன்னுமாடா ஞாபகம் வச்சிருக்கே?”

மீண்டும் சிரித்தான்.. “பிராஸ்டேட் பிரச்னை அறுபது வயசுக்கு மேல தானே வரும்? சரிசரி.. நீ பிஞ்சிலேயே பழுத்தவன் இல்லையா? அது இப்ப வந்ததும் ரைட்டுத்தான்!

“உதைபடுவே! அது என்ன வலி கவிதை?”

“படுவம் வந்த விரலுக்கு எலுமிச்சம்பழம் சொருக போறப்போ, நீயிட்ட மருதாணியை மறைக்கும்னு பழத்தை வேணாம்னு உருட்டிவிடுவே..”

“நினைப்புக்கு வரல்லையே?”

“வரவேணாம்... இப்போ வந்தா ரத்தக்களரியாயிடும்.”

“சரி!அப்புறமா பேசுடா..”

“ஓ,கே! சிநேகம் காட்டும் செவிலிப்புறாவே’ன்னு நர்ஸைப் பார்த்து கவிதை எழுதாம பொத்திக்கிட்டு படு...”.

“சரிடா! சிரிக்க முடியலே! பை !!”

எவ்வளவு வருஷமானால் என்ன? நட்பு மனத்தை லேசாக்கி விடுகிறது..

இன்பவலி கவிதை நினைவுக்கு வரவேயில்லை.

மாறாக தூக்கம் வராமல் இன்பவலி பின்னத் தொடங்கியது.

“என்னப்பா? வலிக்குதா?" அருகிருந்த மகனின் கரிசனம்..

“நீ தூங்கு...” ஹெட்போனை மாட்டிக் கொண்டு படுத்தான்.

வலி, மயக்க மருந்து, வலி மாத்திரையால் வந்த மப்பு..

கண்கள் சொருகத் தொடங்கின....

டி.எம்.எஸ் ,சுசீலாம்மா இருவரும் என் படுக்கைக்கு அருகில் வந்தார்கள்..

“செல்லத்துக்கு தூக்கம் வரல்லியா?”

“இல்லேம்மா.... ரொம்ப வலியா இருக்கு..”

“சரி.. நாங்க ரெண்டு பேரும் கொஞ்சம் பாடுவோமாம்.

சமர்த்தா தூங்கிடுவியாம்”

“ரொம்ப தேங்க்ஸ்ம்மா”

“இன்னமும் கொழந்தையாவே இருக்காம் பாரு...”

இது டி.எம்.எஸ்,வாஞ்சையாக என் தலையைத் தடவியபடி.....

“சரி. சுசீலா ஆரம்பிங்க..”

“விழியே விழியே உனக்கென்ன வேலை. விருந்துக்கு வரவா நாளைக்கு மாலை......” பாடல் எங்கும் நிறைகிறது.

“வலிக்குதும்மா”

சரி இதைக் கேளு... “ஞாயிறு என்பது பெண்ணாக...”

 நாலுநிமிட நந்தவன உலா இருவரின் கைகளையும் கோர்த்தபடி..

“போறுமா?”

“ஹூஹூம்”

“பூந்தோட்டக் காவல்காரா பூப்பறிக்க இத்தனை நாளா?

“உம்ம்ம்ம்....... இன்னொரு பாட்டு பிளீஸ்”

“பாட்டோடு பொருள் இருந்தென்ன அரங்கேறும் நாள் வரவேண்டும்”

“இன்னம் ஒண்ணே ஒண்ணு பாட்டு..” குழறும் குரலில்...

“நீலநிறம்,வானுக்கும் கடலுக்கும் நீலநிறம்......”

“இன்னம் கூட ஒண்ணு.....”

“தொட்டால் பூ மலரும் தொடாமல் நான் மலர்ந்தேன் “

“அந்த அத்தைமக பாட்டு டி.எம்.எஸ்..”

“ஒத்தையடிபாதையிலே அத்தமக போகையிலே காலடியோ மண்மேலே.. அம்மாடி அவ கண்ணடியோ என் மேலே”

“சூப்பர். ஒண்ணே ஒண்ணு இன்னும்”.

“டேய்.இதுதான் கடைசி.. இனமே கேட்டா அடிதான்” இது டி.எம்.எஸ்

‘சரி..’

“மனம் என்னும் மேடை மேலே,முகம் ஒன்று ஆடுது”

கானமழை பொழிந்து... சிறுதூறலாய் அதன் ரீங்காரம் இன்னும்...

“டி.எம்.எஸ் ! ‘ஆகாயப் பந்தலிலே பொன்னூஞ்சல் ஆடுதம்மா ’ இது என்ன ராகம்? ஆபோகியா? மத்யமாவதியா?”

யோசிக்கும் டி.எம்.எஸ்

“பாடுங்க! ராகத்தைப் பிடிப்போம்?”என்றேன்.

டி.எம்.எஸ் துவங்க சுசீலாம்மா “தொங்கா!” என்றபடி உடன்பாடி முடித்தார்கள்.

எங்கோ அமிழ்ந்தபடி நான் மெல்லமெல்ல...

இன்பவலி....

    செவிலிப்புறா....

        நீயிட்ட மருதாணி...

               எலுமிச்சம்பழம்.....

                    கதீட்டர்.... ஐ.வீ ப்ளூயிட்

                             சுசீலாம்மா .....

                                      டி.எம்.எஸ்... டி.எம்.எஸ்