சட்டைக் கவிதைகள்

மஞ்சள்

நேர்காணலுக்காய் உள்ளே அழைக்கப்பட

ஐந்துநிமிடம் இருந்த போதே

அதைப் பார்த்தேன்.

வெள்ளைசட்டையின் மூன்றாம்பட்டன் அருகே

உளுந்து அளவுக்கு ஓர் மஞ்சள்கறை.

கொண்டைக்கடலை அளவுகூட இருக்கலாம்.

காலை இட்லிசாம்பாரின் சிந்தலாய் இருக்கக்கூடும்.

அதை சாந்தி ஊற்றியபோது சிந்தியிருந்தால்

அப்போதே அவளை கத்தியாவது இருக்கலாம்.

அந்த மஞ்சள்பொட்டை விரலால் மூடிக்கொண்டு

அறைக்குள் நுழைந்தேன்.

அரக்குமஞ்சளில் புடவையணிந்த ஒரு அம்மாளும்,

சந்தணகுங்குமதாரியாய் ஒரு கண்ணாடிக்காரரும்,

மஞ்சள்பல் தெரிய அமரச்சொன்ன அதிகாரியும்

கண்களால் எனைக் கவ்வினார்கள்.

கேட்கப்பட்ட பத்து மஞ்சள்கேள்விகளில்

ஒன்பது மஞ்சள்பதில்கள் சரியானவை.

வாழ்த்துக்கள் என்று சொன்னபின்னரே

கறையை மறைத்த விரல்களை எடுத்தேன்.

கறை நல்லது.

வாழ்த்து சொன்ன சாந்தியிடம் கறையைக் காட்டினேன்.

காலையில் கேட்டைமூடி நான் சென்றபோதே

அதை அவள் பார்த்ததாய்ச் சொன்னாள்.

அளவுகள் 

நாற்பதென்றால் நாற்பது தான்.

முப்பத்தெட்டும் கூடாது,

நாற்பத்திரண்டும் உதவாது.

எல் எக்ஸெல் டபுளெக்ஸெல் எல்லாம்

 வேலைக்காகாது.

ஸ்லிம்பிட்,ஸ்டிச்லெஸ் சங்கதி

நமக்கும் புரியாது.

கௌஸ்பாய் தையல்கடையை

மூடிய பின்னே,

முகம் தெரியாதவன் தைத்ததை

முனகாமல் போட்டுக்கொள்கிறேன்,

காலர்நுனியில் குங்குமம் தீற்றி.

இல்லாத மாடல்

'என்னமாதிரி தைக்க'என்றான்.

'ஆனந்த ஜோதி எம்.ஜி.ஆர் போட்டமாதிரி,

டீசர்ட்டாட்டம் ;ஆனா சட்டைத்துணியிலே'என்றேன்.

இல்லையென்றே தலையசைப்பில் மிரண்டு சொன்னான்.

'சிவாஜி போட்ட சிலுக்கு சட்டை போல'என்றேன்.

'ஆவாது ஓல்டு பேஷன் சாரே' என்றான்.

அப்போ காமராஜர் மாடல் வேண்டுமென்றேன்.

முக்கால்கை சட்டை இப்போ முடியாதென்றான்.

'மோடி மாடல்சட்டை தான் தையேன்' என்றேன்.

அது சட்டையே இல்லையென்று அனுப்பிவிட்டான்.

புதுசு

சீ... என்ன இது?

மனுஷனை இப்படியா இறுக்குவது?

இனிமேலும்

எனக்குத் தாங்காது.

புதுசு தான்!

அதற்காக இப்படியா?

பொத்தான்களை ஒவ்வொன்றாக 

கழற்றினேன்

கலைந்த படுக்கையில்

படர்ந்தது

நான் எறிந்த இறுக்கமான புதுச்சட்டை.

பாம்புச் சட்டை

சட்டென்று கனவில் வந்தது

கிராமத்துவீட்டு வேலியில் தொங்கிய

பாம்புச்சட்டை.

இவ்வளவு வருடங்களுக்குப்பிறகும்

அன்று பார்த்தபடியே.

பாட்டனும் ராசய்யாவும் கோல்கொண்டு

எங்கும் துழாவியதையும்,

ஆடுதீண்டாப்பாளை செடிகளை

வேலியோரம் அம்மா நட்டதையும்,

'நல்லது' வந்திருந்தால் அப்பளம் சுடும் வாடைவரும்

என்று அப்பா சொன்னதையும்,

சுப்ரமண்யபுஜங்கம் படித்தபடி

பாட்டி இருந்ததையும்,

சன்னல் வழியே பார்த்தபடி பயந்ததையும்

நான் மறந்துவிட்டேன் என்றுதான் நினைத்திருந்தேன்.

ஃபப்பிள்பேக் பாலிதீன் கிழிசல்போல

கனவில் வந்த பாம்புச்சட்டை

இன்னமும்

ஆடிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது.