தொழுவத்து மயில் 3

இதுவரை (1)   (2)

வனரோஜா அந்த காலனியிலேயே முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மனுஷியாய்   
மாறிபோனாள்.  கல்யாண ஜவுளி எடுக்கவும், நகை டிசைன் தேர்வு செய்யவும் வனரோஜாதான் உடன் செல்ல வேண்டும். ஐயப்ப பூஜைக்கு கோலம் இடவும், கிருஸ்‌மஸ் கோரோல் பயிற்றுவிக்கவும், வனரோஜா தான் முன் நின்றாள். அவ்வளவு ஏன்? கீரைக்காரி முதலில் வனரோஜா கைதொட்டு கீரை வாங்கிய பின் தான் 'கீர..கீரெய்' என்று குரலெடுத்து விற்கத் தொடங்குவாள்.

வனரோஜாவை தெருப்பிள்ளைகள் அக்கா அக்கா என்று சுற்றிவந்தன. அவர்களுக்கு கதைகள் சொல்வது, பாட்டுபோட்டி பேச்சுபோட்டிகளுக்கு அவர்களைத் தயார் செய்வது என்று அவளுக்கு நிறைய வேலை இருந்தது. ஊர்க் குழந்தைகளெல்லாம் தன் குழந்தைகளாய் ஆகிப் போனதாலோ என்னவோ, அவளுடைய தாய்மை அத்துடன் திருப்திபட்டு விட்டது. கிருஸ்டி வனரோஜா திருமணமாகி நாலு வருடங்கள் ஆகியும் குழந்தை இல்லை என்பது ஒரு குறையாய் அவர்களுடைய சுற்றத்துக்கு தோன்றத் தான் செய்தது. வனரோஜாவுக்கு இந்தக் கேள்வி வேதனை தந்தது.

“துரை! நமக்கு பிள்ளை இல்லையே என்று உங்களுக்கு வருத்தம் உண்டு தானே?” ஒருநாள் இரவு தலையணை உறையை மாற்றியபடியே வனரோஜா கேட்டாள்.

சின்னத் தயக்கத்திற்கு பின் கிருஸ்டி சொன்னான்,  “ரோஜா! நம்மிருவரின் அன்பையும் பாசத்தையும் இன்னொரு ஜீவனோடு பங்கு வைக்க வேண்டாம் என்பது கர்த்தரின் சித்தம் போல் இருக்கிறது. நானுக்கு, நீயெனக்கு. விடு அந்தப் பேச்சை.”

வனரோஜா அவனை அணைத்துக் கொண்டாள். ‘கருப்பா!’

“சரி! படும்மா!” ஏனோ கிருஸ்டியின் குரலில் சொல்லவியலாத வேதனை தொனித்தது. ‘இந்த வேதனையை என் வனரோஜா வாழ்நாள் முழுதும் தாங்கவியலுமா? போனமுறை அவளுக்கு குழந்தை பெற வாய்பில்லை என்று சென்னையில் பரிசோதித்த டாக்டரம்மா சொன்னாளே! அதை அவளிடம் 'எல்லாம் சரியாகத்தான் இருக்கிறது’ என்று மறைத்தல்லவா நம்பிக்கை வார்த்தைகளை விதைத்தோம்?'

“ஏய் கருப்பா! என்ன யோசனை ? கொஞ்சம் சிரிக்கக் கூடாதா ! இன்னைக்கு எங்கயோ ஒரு நாட்டுப்பாடல் வரி ரெண்டு பார்த்தேன். சொல்லவா?” அவனை திசை திருப்ப ஏதோ நாடகம்...

“எதைப்பத்தி ரோஜா?”

“எல்லாம் உங்க அழகான கலரு பத்தித்தான்!”

“சரி! சொல்லு”

நாவப் பழத்தினிலே,

நல்காயாம் பூவினிலே

காக றெக்கையிலே

நல்கருப்பு எங்க மச்சான்.

“உன்னை என்ன செய்யிறேன் பாரு!” சிரித்தபடி அவளை அவன் துரத்த.... இரவு வெட்கப்படக் காத்திருந்தது.

அதற்கு பிறகு எப்போதும் பிள்ளையில்லையே என்று ஒருபோதும் அவர்கள் பேசிக்கொள்ளவில்லை. மற்றவர்கள் பேசும்போதும் ஒரு பெரும் தோரணையோடு சிரிப்பொன்றையே வனரோஜா பதிலாய்த் தந்தாள். மீண்டும் குறும்பும் பாட்டும் அவளிடத்தில் குடிபுகுந்தன..

“ஹஹ்...'நல்கருப்பு எங்க மச்சான்'....  கிருஸ்டிராஜுக்கு சிரிப்பு பொங்கிவந்தது. எவ்வளவு குறும்பு?!. நாட்டுப்பாடல்களிலே தான் எத்தனை ஆர்வம் உனக்கு?. எவ்வளவு பாடல்கள்? எவ்வளவு விடுகதைகள்? என் ரோஜா! உனக்கு இன்று நாற்பத்தெட்டு வயது என்று யாரும் சொல்ல முடியுமா?

ஒரு குழந்தை போல் தானே உன் பேச்சும் உருவமும்... 
'கருப்பு' பற்றி இன்னொரு பாடல் கூட ஒருமுறை சொன்னாயே ரோஜா!
சட்டென வரிகள் மறந்துவிட்டதே? ரோஜா.. அம்மாடி ரோஜா!
அந்தக் கருப்பன் பாட்டு.... வேண்டாம்...இப்போது எழுப்ப வேண்டாம்...  காலை பார்த்துக் கொள்ளலாம்.

அன்றும் இன்றும் கிருஸ்டிக்கு ஒரே ஒரு நண்பன் வரதராஜன் தான். கிருஸ்டி மாதிரி வரதுவும் அதிகம் பேசமாட்டார்.  வரதுவின் மனைவி பத்மா வனரோஜாவுக்கு நல்லதோழியும் கூட. அன்று கிருஸ்டியின் பிறந்த நாள். கிருஸ்டிக்கு மிகவும் பிடித்த கேரட் அல்வா செய்திருந்தாள். வாழ்த்த வந்த வரதுவுக்கு அல்வாவின் ருசி தேவாம்ருதமாய் இருந்தது. வனரோஜாவின் சமையலுக்கு பரம ரசிகன் வரது.

“அதெப்பிடி உனக்கு மட்டும் இப்படி ஒரு கைமணம் வனரோஜா?”

“கைமணம் என்னண்ணா? மனசும் கண்ணும் சமைக்கிற வாணலியிலேயே இருந்தா தானா அல்வா ருசிக்குமண்ணா!”

பத்மா இடைமறித்தாள். “போ ரோஜா! நானும்தான் இதெல்லாம் செய்யுறேன், ஒவ்வொருமுறையும் ஒவ்வொரு மாதிரி!.... என்னங்க.! ஒண்ணும் சொல்லாம இருந்தா என்ன அர்த்தம்?” என்று வரதுவின் தோளில் தட்டினாள் பத்மா.

“எதையாவது சொல்லி, எப்போதோ கிடைக்கிற அல்வாவுக்காக தினமும் கிடைக்கிற மோர்சாதத்தை கெடுத்துக்குவானேன்!” என்று கிருஸ்டி சொன்னபோது அனைவரும் சிரித்தார்கள்.

நல்ல நட்பு, நல்ல மனைவி, நல்ல ரசனை, நல்ல மனசு...... வேறென்ன வேண்டும்?

என் ப்ரிய ரோஜா! நீ என் வயிற்றுக்காய் சமைத்தாயா இல்லை என் ஆன்மாவை பசியாற்றுவதற்காகவா? எத்தனை நறுவீசு உன் செயல் அனைத்திலும்?... அரிசியை களைவதாகட்டும், வீடு பெருக்குவதாகட்டும்.... வீணையை லயித்து மீட்டும் ஒரு உன்னதக் கலைஞனின் கைவண்ணம் போலல்லவா இருக்கும்? எதிலும் ஒரு ஆர்வம், எதிலும் ஒரு ஈடுபாடு, எதிலும் ஒரு அர்ப்பணிப்பு உனக்கு!

உனக்கு நினைவிருக்கிறதா ரோஜா? முதன்முதலாய் இந்த வீட்டுக்கு மருமகளாய் நீ வந்த அன்று இதே கேரட் அல்வாவைத் தானே செய்தாய்? அப்பா எவ்வளவு ரசித்து உன்னைக் கொண்டாடினார்?

போன வாரம் உன்னை சும்மா விளையாட்டாகத்தானே அதை செய்து கொடு என்று கேட்டேன் ? அதை நினைவில் வைத்து இன்று கூட அதே கேரட் அல்வாவைத்தானே செய்து வைத்திருக்கிறாய்? ஒரு வாயாவது அதை நீ சாப்பிட்டுப் பார்த்தாயா ரோஜா? நன்றாகத்தானே இன்றும் செய்திருக்கிறாய் இல்லையா ?  

 (தொடரும்)